Jam e martuar, por nuk kam dashur kurrë të bëj seks. Një fjalë e vetme nga terapistja ime më ndryshoi jetën!

Nga Erin Wiesen-Huffington Post
Isha 34 vjeçe dhe e martuar me një burrë kur më erdhi në kokë mendimi se deri tani duhet ta kisha njohur veten. Në shkollën e mesme, unë prisja që të martohesha për të bërë seks, edhe pse nuk isha konservatore apo që ky vendim të kishte lidhje me fetë. Thjesht mendova se ishte një rregull dhe duhet të ndiqja atë. Ndërsa rritesha, sa vinte dhe ulej numri i miqve të mi të emocionuar për abstinencën, si unë. U hutova; çfarë kishte kaq të mrekullueshme seksi? Kaloja shumë pak kohë duke menduar për të, aq sa nuk më shkonte mëndja fare, deri sa u martova vetë me mendimin se diçka e madhe po ndodhte.
Më vonë, pas disa seancave terapie, i thashë terapistes sime: “Nuk e kam ndjerë kurrë dëshirën për të bërë seks me burra.” “Po femrat?”, më pyeti terapistja ime. Pyetja e saj pothuajse më hutoi. Papritur kuptova se edhe pse gjithmonë isha identifikuar si biseksuale, në fakt nuk po e imagjinoja të bëja seks me gratë që i doja. Pastaj ajo bëri pyetjen që do të doja t’ia kisha bërë vetes vite më parë: “A mendon se mund të jesh aseksuale?”
Ishte sikur ajo kishte hapur derën e një fjale që unë as që e kuptoja që e dija, por që prisja ta dëgjoja gjatë gjithë jetës sime. Në termat më themelorë, një person aseksual përjeton pak ose aspak tërheqje seksuale, ata nuk tërhiqen seksualisht nga burrat ose gratë. Tërheqja seksuale është e ndryshme nga tërheqja romantike dhe orientimi juaj seksual mund të jetë i ndryshëm nga orientimi juaj romantik. Për shembull, unë jam e tërhequr romantikisht nga të gjitha gjinitë (biromantike), por seksualisht nuk më tërheq asnjëra prej tyre (aseksuale ose “ace”).
Gjithmonë kam menduar se jam biseksuale, sepse kam dashur të takohem me burra dhe gra, por të takohem me ta dhe të bëj seks me ta janë dy gjëra krejtësisht të ndryshme. Flirtim dhe puthje? Po të lutem! Shkojmë në dhomën e gjumit? Si thua sikur të shohim se çfarë ka në Netflix?
Unë po them që të jesh aseksuale nuk do të thotë të jesh beqare ose kërkon të mos bësh seks. Shpesh njerëzit mendojnë se të dyja shkojnë dorë për dore, por këtu gabojnë. Aseksualiteti ekziston përgjatë një spektri. Disa nuk janë të interesuar për seks me askënd, përfshirë veten e tyre. Disa mund të mos tërhiqen seksualisht nga të tjerët, por mund të bëjnë seks me një partner për shkak të lidhjes që krijojnë. Disa, të cilët identifikohen si demiseksualë, janë të interesuar për seks me dikë vetëm pasi kanë krijuar një lidhje të fortë emocionale me të. Por gjëja që kanë të përbashkët të gjithë është se tërheqja seksuale nuk ekziston siç ekziston për njerëzit alloseksualë (ata që përjetojnë tërheqje seksuale ndaj të tjerëve).
Kur nuk ke fjalë për të përshkruar diçka, është e pamundur ta imagjinosh atë. Kur isha duke luftuar me seksualitetin tim si adoleshente, të paktën e dija që biseksualiteti ekzistonte. Por kurrë nuk e dija se ishte e mundur të mos tërhiqesha seksualisht, kështu që thjesht doja të përpiqesha më shumë. Unë isha në luftë me veten time, doja të ndjeja dëshirën seksuale që kishin njerëzit që shihja në televizor, por trupi im nuk donte.
Kisha frikë të takohesha me të tjerët sepse ose do përfundonim në një përqafim, ose do t’i thosha jo për seks. Një herë, kur isha në kolegj, isha e emocionuar që më në fund e futa të dashurin tim në dhomën time të konviktit pas një feste. “Shoqja ime e dhomës ka ikur,” thashë duke flirtuar, ndërsa e mbylla derën. “A do të ulesh?” E pyeta, duke bërë shenjë drejt opsionit të vetëm të uljes: shtrati im i ngritur, 6 metra mbi ne.

“Sigurisht,” tha ai duke ngritur supet. I buzëqesha, pastaj u përpoqa të ngjitesha në krevat marinari sa më joshëse. Ai u ngjit pranë meje dhe ne filluam të puthemi. Ëndrrat bëhen realitet, mendova, duke gumëzhirë nga emocioni për këtë puthje, të cilën e prisja prej muajsh. Por nuk kaloi shumë kohë, duart e tij u futën poshtë këmishës sime. Unë ngriva, u panikosa.
“Unë… nuk dua,” thashë aq butë sa pyesja veten nëse e kisha menduar mirë. Ai u ndal dhe tha: “OK!” E lehtësuar që nuk dukej i mërzitur, i buzëqesha, më pas u përkula për ta puthur përsëri, por ai u tërhoq. “Prit,” tha ai. “Jam konfuz. Mendova se the që doje të ndaloje?” U hutova.
Vite më vonë, unë dhe burri im u takuam. Kishim një romancë të stuhishme. Ai ishte plot siguri, humoristik dhe më e rëndësishmja, shumë i lezetshëm për mua që po prisja të bëja seks. Natyrisht, ashtu si në marrëdhëniet e mia serioze para tij, gjithmonë ekzistonte tensioni i dukshëm dhe shqetësimi që përshkonte dhoma e gjumit për mua. Nuk e kuptova pse njerëzit e donin seksin dhe e gjeja veten shpesh në ankth gjatë natës, ndërsa i lutesha vetes të isha “normale” dhe të ndjeja dëshirën si gjithë të tjerët, përcjell dritare.net
Gjithmonë ka qenë sfiduese për partnerët e mi alloseksualë të mos ndiheshin të dëshiruar nga unë dhe nuk e kuptoja pse nuk mund t’u jepja atyre atë që kishin nevojë. Në vend të kësaj, provova mënyra të tjera për t’i treguar dashurinë tim shoqi: fshihja shënime në valixhen e tij kur ai udhëtonte dhe lija shënime në tryezë kur rrija jashtë vonë, shkruaja letra dashurie, sepse kjo ishte diçka që mund ta jepja me gjithë zemër, diçka që nuk ishte e mbështjellë me ndjenja të ndërlikuara. E doja burrin tim dhe doja të isha pranë tij dhe të dilnim në takime dhe të gatuanim bashku. (OK, më së shumti doja që ai të gatuante për mua, por…) Pse nuk mund të mjaftonte kjo?
Në të njëjtën kohë, e dija që seksi ishte i rëndësishëm për marrëdhënien tonë, kështu që doja shumë ta provoja. Meqenëse të gjithë të tjerët në botë dukej se ishin të interesuar për seksin, kuptova se isha unë që duhej të kapërceja lidhjet e mia personale. U bëra detektive e dhomës së gjumit, duke u përpjekur vazhdimisht të zbuloja rrënjën e problemit. Ndoshta shqetësimi im vjen nga marrëdhënia e keqe që kam pasur gjatë studimeve jashtë vendit, ndaj ajo që më duhet është të mos më bëjnë presion, arsyetova me veten. Dhe pastaj një javë më vonë i thosha vetes; Jo, vjen nga rinia ime e stresuar dhe kam nevojë për njëfarë fillimi. Por, pa marrë parasysh se sa skenarë të përvijuar krijoja me mendje, asgjë nuk e lehtësoi ankthin tim për seksin.

Më në fund, atë pasdite në zyrën e terapistes sime mora përgjigjen që kisha kërkuar. Ndërsa zbulimi ishte një lehtësim i madh për mua, isha nervoze t’ia tregoja burrit tim. Nuk kishte asnjë udhërrëfyes në dispozicion për mua se si do të vazhdonim përpara me këtë njohuri të re. Nuk dija shumë për aseksualitetin dhe nuk e kisha idenë nëse një person alloseksual do të donte të ishte me dikë si unë.
Kur u ula dhe i shpjegova gjithçka që kisha mësuar, në fakt ishte një lehtësim për ne të dy. Më në fund mund të isha në paqe me faktin se e përjetova tërheqjen ndryshe nga burri im (nuk përpiqem më ta detyroj veten të jem “normale”) dhe ai e dinte tani që nuk ishte problemi se nuk e dëshiroja. Isha shumë mirënjohëse ndaj tij që më dëgjoi me durim dhe më mbështeti ndërsa mësuam më shumë për aseksualitetin së bashku. A ka qenë gjithmonë e lehtë për t’u kuptuar? Sigurisht që jo. Por tani ne e drejtojmë seksualitetin në marrëdhënie në mënyrën tonë, ashtu si çdo çift. Ditën që zbulova aseksualitetin, u largova nga zyra e terapistes sime e gëzuar, sepse më në fund kuptova një pjesë thelbësore të asaj që isha. Ishte një moment që të ndryshonte jetën, veçanërisht sepse shpjegoi shumë për mënyrën se si shfaqesha në martesën time. Të pasurit një emër për identitetin dhe një orientim më ka dhënë mua dhe burrit tim një mënyrë të re për të kuptuar marrëdhënien tonë. Të qenit në gjendje të jem vetvetja, na ka bërë më të fortë se kurrë. Unë ëndërroj që një ditë aseksualiteti do të pranohet gjerësisht si një orientim i vlefshëm në vend të një sharjeje, një goditjeje me grusht ose, më keq, një çrregullim që ka nevojë për rregullim. Ka shumë prej nesh në botë dhe shumë që mund të mos e dinë as që janë aseksualë për shkak se janë të pakinformuar. Shpresoj se kjo do të ndryshojë ndërsa gjithnjë e më shumë prej nesh zbulojmë dhe përqafojmë se kush jemi, vazhdojmë të ndajmë të vërtetat tona, çmontojmë mitet e shumta rreth aseksualitetit dhe i bëjmë të ditur botës se sa shumë e duam veten dhe jetën tonë ashtu siç jemi./K.C/dritare.net